تب دنگی ویروسی که پشه آئدس به انسان منتقل می‌کند؛
تب دنگی یا Dengue Fever عامل انتقال آن که پشه‌ها است، در اغلب موارد با تب شدید و علائمی شبیه به آنفلوآنزا آغاز می‌شود، اما در حالت‌های شدیدتر می‌تواند خطرناک‌تر باشد و به زندگی فرد خطر وارد کند و تهدیدی برای سلامت وی باشد.
این ویروس توسط پشه‌های آلوده به انسان منتقل می‌شود؛ وقتی پشه‌ای که به ویروس دنگی آلوده است یا همان آئدس، فردی را می‌گزد، ویروس به این شخص منتقل می‌شود. گرچه احتمال آن وجود دارد که فرد بیش از یک بار به این بیماری مبتلا شود که به طور معمول بار دوم خطرناک‌تر است و ممکن است نشانه‌های شدیدتری ایجاد کند.
منظور از تب دنگی چیست؟
هر ساله میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا می‌شوند. این بیماری به‌ویژه در آمریکای لاتین، جنوب شرقی آسیا، جزایر غربی اقیانوس آرام و آفریقا شیوع بسیاری دارد. با این حال، موارد جدیدی از ابتلا به تب دنگی در مناطق دیگر نیز گزارش شده است، از جمله شیوع محلی در اروپا و بخش‌های جنوبی ایالات متحده.
همانطور که گفته شد، تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه‌ها به انسان منتقل می‌شود و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری شیوع این بیماری بیشتر خواهد بود.
نشانه‌های تب دنگی:
ممکن است شامل تب بالا و علائمی شبیه به آنفولانزا باشد. این بیماری می‌تواند منجر به افت ناگهانی فشار خون، خونریزی شدید و در موارد خاص مرگ شود. این بیماری از طریق پیشگیری و اقدامات بهداشتی مؤثری قابل مقابله است.
تب دنگی به چه عللی رخ می‌دهد؟
تب دنگی ناشی از یکی از چهار نوع ویروس دنگی است که به وسیله پشه‌ها منتقل می‌شود. این بیماری نمی‌تواند از طریق تماس مستقیم با یک فرد مبتلا به فرد دیگر منتقل شود؛ به جای آن، از طریق نیش پشه‌ها قابل انتقال است.
پشه‌هایی که به طور رایج ویروس دنگی را منتقل می‌کنند، در داخل و اطراف محل‌های اقامتگاه‌های انسانی یافت می‌شوند. زمانی که پشه یک فرد مبتلا به ویروس دنگی را نیش می‌زند، ویروس وارد بدن پشه می‌شود. در مرحله بعد، وقتی که پشه آلوده به فرد دیگری نیش می‌زند، ویروس به جریان خون آن فرد منتقل شده و عفونت را ایجاد می‌کند.
پس از بهبودی تب دنگی، مصونیت مقطعی در برابر نوع ویروسی که شما را آلوده کرده است شکل می‌گیرد، اما در مقابل سه نوع دیگر ویروس دنگی مصونیت وجود ندارد. به عبارت دیگر، در صورتی که برای بار دوم، سوم یا چهارم به تب دنگی مبتلا شوید، خطر ابتلا به شدت تب دنگی افزایش خواهد یافت.
آشنایی با نشانه‌های تب دنگی
شدت علائم تب دنگی متغیر است و نشانه‌ها از خفیف تا شدید می‌تواند متفاوت باشد:
به طور معمول، علائم تب دنگی چهار تا شش روز پس از عفونت شروع می‌شوند و تا ده روز به طول می‌انجامد. در این مدت، ممکن است افراد علائمی همچون تب بالا (104 درجه فارنهایت یا 40 درجه سانتی‌گراد)، درد مفاصل و عضلات، سردرد، تهوع و استفراغ، درد پشت چشم، خستگی و بثورات پوستی تجربه کنند.
در حالت‌های شدیدتر، علائم تب دنگی می‌تواند به مشکلات جدی‌تری منجر شود که به آن‌ها سندرم شوک دنگی نیز می‌گویند. در این موارد، علائم شامل معده درد شدید، کاهش تعداد پلاکت‌های خون، بی‌قراری، وجود خون در استفراغ، وجود لکه‌های خونی کوچک در زیر پوست، مدفوع یا ادرار، آسیب دیدگی سیستم لنفاوی و عروق خونی، استفراغ مداوم، نبض ضعیف، تنفس دشوار یا سریع و تحریک‌پذیری است.
افراد با سیستم ایمنی ضعیف و کسانی که برای بار دوم به Dengue fever مبتلا می‌شوند، بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید قرار خواهند داشت.
اثرات و مکانیسم‌های ویروس دنگی در بدن
ویروس دنگی از طریق نیش پشه‌های پراکنده‌کننده به بدن انسان منتقل می‌شود. بعد از ورود به بدن، ویروس به سرعت به سیستم گردش خون وارد شده و عفونت را در بدن فرد بیمار ایجاد می‌کند.
ویروس دنگی به طور مستقیم بر سیستم ایمنی بدن مبتلا تأثیر می‌گذارد. این ویروس با فعال‌سازی سیستم ایمنی، منجر به تولید سیتوکین‌های التهابی می‌شود که عوارض متنوعی از جمله درد عضلانی و استخوانی، تب و لرزش و علائم عصبی را به همراه دارند. ویروس دنگی منجر به خونریزی و آسیب رگ‌ها می‌شود که این واکنش منجر به اختلال در عملکرد پلاکت‌ها و کاهش تعداد آن‌ها در خون می‌شود. این مسئله ممکن است منجر به خونریزی در دستگاه گوارش، دستگاه ادراری تناسلی و سایر ارگان‌های بدن فرد مبتلا شود.
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله 13 ماده غذایی که سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند را نیز مطالعه نمایید.
تب دنگی می‌تواند به صورت مستقیم بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد و علائمی از جمله سردرد، عصبی شدن، اختلال در دید و کاهش سطح هوشیاری را ایجاد کند که ممکن است وضعیت بیمار را تشدید کند.
علائم تب دنگی شامل تب، درد عضلانی، سردرد و خستگی هستند و در موارد شدیدتر ممکن است به عوارض خطرناک منجر شوند. شناخت نشانه‌ها و علائم تب دنگی از اهمیت بسزایی جهت تشخیص صحیح و به موقع آن برخوردار است.
تب دنگی چه عوارضی برای بدن دارد؟
بانوانی که در دوران حاملگی به تب دنگی مبتلا می‌شوند، ممکن است بتوانند ویروس را به جنین خود منتقل کنند. تب دنگی در دوران بارداری ممکن است منجر به انتقال ویروس به جنین شود، با اینکه این واقعه بسیار نادر است. اگرچه این اتفاق نادر است، ابتلا به تب دنگی در دوران بارداری می‌تواند برای جنین خطراتی را به همراه داشته باشد. مثلاً ممکن است سبب زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد یا سایر مشکلات در نوزاد متولد شود.
علاوه بر این، تب دنگی شدید می‌تواند به خونریزی داخلی و آسیب اندام منجر شود. فشار خون ممکن است به سطوح خطرناک کاهش یابد و درنهایت منجر به شوک شود که در برخی موارد می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند. بنابراین، شناخت و درمان به موقع تب دنگی در دوران بارداری از اهمیت بسزایی برخوردار است تا مشکلات جدی در مادر و نوزاد جلوگیری شود.
داروهای موثر برای درمان تب دنگی
استامینوفن یا تیلنول و سایر داروهای بدون نسخه می‌توانند در جهت کاهش درد و تب در برخی از موارد موثر باشد اما اگر با تب دنگی مواجه هستید، استفاده از دیگر مسکن‌های بدون نسخه از جمله ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن سدیم (Aleve) باید اجتناب شود. این داروها می‌توانند خطر عوارض خونریزی در موارد تب دنگی را افزایش دهند. در صورت ابتلا به تب دنگی شدید، حتماً میبایست به پزشک مراجعه نموده و ممکن است نیاز به بستری شدن نیز داشته باشید.
محصولات دافع حشرات
سخن پایانی
همانطور که در این مقاله بدان اشاره نمودیم، تب دنگی یک بیماری ویروسی است که به وسیله پشه‌های آئدس منتقل می‌شود. ابتلا به تب دنگی اغلب در مناطق گرمسیری رخ می‌دهد؛ چرا که پشه‌های آئدس در این مناطق به راحتی می‌توانند تکثیر یابند. عواملی مانند باران زیاد و تجمع آب در ظروف و اشیاء مختلف می‌توانند محیط مناسبی جهت پرورش این پشه‌ها ایجاد کنند.
انسان می‌تواند از طریق نیش پشه‌های حامل ویروس دنگی به این بیماری مبتلا شود. وقتی پشه حامل ویروس دنگی انسانی را نیش می‌زند، ویروس وارد سیستم خونی او می‌شود و در نهایت منجر به عفونت خواهد شد.
دیدگاه شما