چرا با اینکه دائما می‌دوید وزنتان کم نمی‌شود؟

چرا با اینکه دائما می‌دوید وزنتان کم نمی‌شود؟

هنگامی که صحبت از چربی سوزی و کاهش وزن می‌شود، همه تمرینات کاردیو مثل هم نیستند. در اینجا به شما می گوییم که چطور مطمئن باشید که به نتایج مورد نظرتان خواهید رسید.

۱- تمرین شما همیشه یکنواخت است

بدن شما یک ماشین شگفت انگیز است و برای بهره وری، طراحی شده، یعنی اگر شما کار یکسانی را بارها و بارها انجام دهید، این روند آسان تر می شود. این مسئله شامل تمرینات دویدن تان نیز می شود.

 آنها نه تنها آسان ترخواهند شد (حتی اگر شما همچنان عرق بریزید و به پاهایتان فشار بیاورید)، اما متابولیسم شما به معنای واقعی کلمه، به تمریناتتان عادت کرده و واکنش نشان می دهد. بنابراین با بازده ورزشی یکسان، کالری کمتری سوزانده می شود.

این جایی است که دویدن معمول «حالت پایدار» در یک برنامه کاهش وزن طولانی مدت، موفق نخواهد بود. تحقیق انجام شده در دانشگاه تامپا دریافت که انجام کاردیوی حالت پایدار مانند دویدن روی تردمیل به مدت ۴۵ دقیقه در یک سرعت ثابت که نزدیک به حداکثر سرعتتان نباشد به کاهش وزن کمک می‌کند اما فقط در ابتدا، افراد در طول هفته اول، چند پوند از دست دادند و سپس دیگر وزن کم نکردند!

دلیل عدم کاهش وزن

متابولیسم آنها درعرض یک هفته، خودش را با تمرین وفق داده بود و حالا نیازی نبود که برای سوزاندن چربی، به سختی روز اول کار کند.

یکی از بزرگترین مشکلات مربوط به دویدن در یک سرعت ثابت و با شدت متوسط، آن است که کالری هایی که شما می سوزانید، به زمانی که عرق می کنید، محدود می شود.

بنابراین هنگامی که بدنتان سازگاری پیدا کرد، این مزیت محدود می شود. به همین دلیل است که تمرین با وزنه برای از دست دادن چربی، اغلب اوقات بهتر از دویدن در نظر گرفته می شود. بلند کردن وزنه ها به وسیله ایجاد پارگی های بسیار ریزی که باید ترمیم شوند، بر متابولیسم شما تاثیر می گذارد.

این روند بهبودی به انرژی نیاز دارد، در نتیجه شما کالری بیشتری می سوزانید، فرایندی که گاهی اوقات می تواند نزدیک به ۲ روز بعد از جلسه تمرینی تان طول بکشد.

شما می توانید با کاردیو به مدت ۳۰ دقیقه در یک شدت کمتر تمرین کنید و ۲۰۰ کالری بسوزانید یا می توانید فقط ۲۰۰ کالری کمتر در روز بخورید. اما با وزنه زدن مسئله فرق دارد. کالری هایی که شما می سوزانید، به کاری که در باشگاه انجام می دهید، محدود نمی شوند.

بنابراین در حالی که ممکن است یک تنوع کوچک مانند یک تغییر بزرگ در روال تمرینی تان به نظر نرسد، اما تاثیر چشمگیری بر تغییر دادن بدن تان خواهد گذاشت.

۲- مسافت طولانی تری را می دوید، اما نه سریع تر

یکی از مهمترین متغیرها در مورد هر تمرینی (کاردیو یا سایر تمرینات) شدت است. اگر شما به افراد معمولی که می دوند، نگاه کنید، می بینید آنها سرعتی را انتخاب می کنند که بتوانند آن را برای یک مدت زمان طولانی حفظ کنند. در مورد آن فکر کنید، هنگامی که شما روی یک تردمیل، الپتیکال یا دوچرخه می روید، تمرین تان را با این قصد شروع می کنید که برای مدت خاصی روی آنها تمرین کنید.

خواه ۳۰ دقیقه باشد یا یک ساعت، هدف شما این است که با سرعتی تمرین کنید که می توانید آن را تحمل کنید، سخت تمرین کنید، خسته شوید و سپس به خانه بروید.

در حالی که این کار برای استقامت عالی است اما برای چربی سوزی، چندان مفید نیست.

یک مطالعه در مجله انجمن پزشکی آمریکا، عادات ورزشی بیش از ۳۴ هزار زن را دنبال کرد و نتیجه گرفت که برای حفظ وزن، به حدود یک ساعت تمرین متوسط (پیاده روی با سرعت ۵ کیلومتر در ساعت) در روز نیاز است.

توجه داشته باشید که این، کاهش وزن نیست و ۵ کیلومتر در ساعت، چندان سریع نیست. حالا تصور کنید که بجای انتخاب کردن یک مقدار زمان برای ورزش کردن به طور تصادفی، شما روی فشار آوردن به خودتان تا سطح خاصی از دشواری، تمرکز کنید.

اگر سرعت ۳ روی تردمیل ، معادل درجه سختی۴ در مقیاس دشواری بین ۱ تا ۱۰ باشد، اگر در زمان کوتاه تری، به اندازه درجه سختی ۸ یا ۹ به خودتان فشار بیاورید چه اتفاقی می افتد؟

نیازی به حدس زدن نیست، من به شما خواهم گفت:

از دست دادن چربی بیشتر. محققان در دانشگاه وسترن انتاریو، ورزش کوتاه اما شدید را با کاردیوی طولانی با شدت کمتر مقایسه کردند. یک گروه، ۴ تا ۶ دوی سرعت ۳۰ ثانیه ای انجام دادند، در حالی که گروه دیگر به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه کاردیو تمرین کردند.

نتایج بسیار شگفت انگیز بودند. علی رغم ورزش کردن برای کسری از زمان، آن هایی که در گروه دوی سرعت بودند، بیش از دو برابر گروه دیگر، چربی بدن سوزاندند. دلیلش این است که فرایند دوی سرعت باعث تغییرات داخلی در بدن شما می شود که مشابه آن چیزی است که در طول وزنه زدن اتفاق می افتد.

بدن شما باید انرژی اش را دوباره پر کند، اسید لاکتیکی که در طی ورزش تولید شده را به گلوکز تبدیل کند و سطوح هورمونی خون شما را بعد از یک تمرین شدید به حالت اول بازگرداند. تمام این فرایندها به این معناست که بدنتان سخت تر کار کرده و چربی بیشتری می سوزاند که هیچ یک از این ها در طی ایروبیک حالت پایدار اتفاق نمی افتد.

 ۳- بیش از حد بر کالری سوزانده شده تمرکز می کنید

یکی از رایج ترین اشتباهات کاهش وزن، اعتقاد به آن است که قسمت اعظم کالری هایی که شما می سوزانید، حاصل از ورزش است. این، یک سوء تفاهم خطرناک است.

زنده بودن، خوابیدن، ایستادن، خوردن وفکر کردن به انرژی بسیار زیادی نیاز دارند. تعداد کالری هایی که شما در باشگاه می سوزانید، عملا در مقایسه با عملکرد طبیعی و فعالیتهای روزانه تان که متکی بر ورزش نیستند، رنگ می بازند.

آیا این بدان معناست که نیازی نیست به باشگاه بروید؟

البته که نه. ورزش، مزایای بسیاری دارد اما نوع ورزشی که شما در باشگاه انجام می دهید، بر مقدار کالری هایی که در بیرون باشگاه می سوزانید، تاثیر خواهد گذاشت.

دویدن، کالری می سوزاند!

اما دوی سرعت یا بلند کردن وزنه، منجر به ساخت عضله بیشتر می شود و هر چه عضله بیشتری در بدن تان داشته باشید (منظورمان عضله حجیم بدنسازان نیست) بدن شما به وسیله عملکرد طبیعی اش، کالری های بیشتری می سوزاند.

۴- شکل های دیگر کاردیو را امتحان نمی کنید

حالا که می دانید عضله برای اهداف کلی کاهش وزن شما مهم است، منطقی است که بخواهید آن نوع تمرینی را انجام دهید که کمک کند این امر در حداقل زمان اتفاق بیفتد.

بنابراین اگر شما عاشق کاردیوی آهسته تر و طولانی تر هستید، خبرهای بدی برایتان دارم:

با توجه به تحقیقی در مجله Strength and Conditioning Research، دوی استقامت و پیاده روی (مدت زمان طولانی تر، شدت کمتر)، تاثیر بدی بر قدرت و رشد عضله دارد.

علاوه بر این، محققان دانشگاه ایالتی استفان آستین می گویند حتی اگر شما شدت را افزایش داده و روی یک سطح شیبدار بدوید، هنوز هم دوچرخه سواری برای بدست آوردن عضله و چربی سوزی، بهتر است.

مسئله این نیست که دویدن، تاثیری ندارد یا مزایایی به دنبال نخواهد داشت. بلکه موضوع پیدا کردن موثرترین استراتژی کاهش وزن است و اگر کمبود وقت دارید، ممکن است دوچرخه سواری (ترجیحا با شدت بالا) بیشتر از یک پیاده روی طولانی تر یا آهسته دویدن به دردتان بخورد.

۵- بیش از اندازه می دوید

ممکن است احمقانه به نظر برسد اما با من همراه شوید. عدد روی ترازو ممکن است تغییر نکند، چون شما بیش از حد می دوید. در حالی که این مشکل اکثر افرادی نیست که سعی دارند چند پوند وزن کم کنند، صدها مطالعات موردی دیگر را دیده ام که در آنجا از دست دادن چربی به وسیله ورزش بیش از حد، متوقف شده بود.

ورزش، یک جزء مسلم از زندگی سالم است اما بر بدن شما فشار وارد می کند و این فشار، بر هورمون های شما (که توانایی شما برای از دست دادن چربی را نیز کنترل می کنند) تاثیر می گذارد. به خصوص هورمون کورتیزول در هنگامی که شما ورزش می کنید، ترشح می شود.

استرس و کورتیزول مزمن می توانند باعث مقاومت به انسولین شوند که نهایتا بدن شما را برخلاف برنامه ریزی و تلاش هایتان، مجبور به ذخیره چربی شکمی می کند. پژوهشی که در مجله Hormone Research منتشر شد، دریافت که دویدن در مسافت طولانی منجر به افزایش پایدار در کورتیزول می شود و این افزایش در کورتیزول برای مدت زمان طولانی می تواند منجر به التهاب بیشتر، ریکاوری آرام تر، تجزیه بافت عضلانی، تجمع چربی و حتی صدمه به عملکرد ایمنی بدنتان شود.

بعلاوه اگر استرس بیش از حد بر بدنتان وارد کنید (خواه در نتیجه ورزش کردن برای ساعات بسیار زیاد باشد یا ریکاوری نشدن با تغذیه درست) می توانید به تیرویید تان آسیب زده و میزان سوخت و سازتان را کاهش دهید، در نتیجه کاهش وزن برایتان دشوارتر می شود. اگر شما یک ساعت کاردیو در روز انجام می دهید، این مقدار برای کاهش چربی، بیش از حد زیاد است.

(به یاد داشته باشید این، برای تمرین استقامتی نیست).

اگر شما شروع کنید به ۲ تا ۴ ساعت دویدن در روز اما وزنتان پایین نیاید ممکن است بهترین کار این باشد که فرکانس دویدن تان را کاهش دهید.

چند تمرین مقاومتی اضافه کنید و ببینید چه اتفاقی می افتد. احتمال دارد به طرز خوشایندی غافلگیر شوید.

این مقاله را دوست داشتید؟ آنرا به اشتراک بگذارید...