آشنایی با گیاه زنجبیل + تاریخچه آن
زنجبیل در کشور هندوستان
زنجبیل را در کشور هندوستان "سیب زمینی داغ" می‌گویند و کاربردی بیش از ادویه دارد.
زنجبیل گرما بخش است؛!
سرمای نامطبوع بدن را از بین می برد، به هضم غذا کمک کرده و معده را آرام می‌کند. مصرف "سیب زمینی داغ" در چین و هند تاریخچه‌ای 2500 ساله دارد. در سانسکریت هندی از زنجبیل به عنوان "گیاه سوزاننده" نام برده شده است. بر اساس این متون خدای آتش هندوان، جایگاه این ادویه را در معده انسان‌ها قرار داده و تنظیم احساسات، هضم غذا و میل جنسی را به آن سپرده است.
در قرن نهم میلادی پای زنجبیل به کشورهای عربی باز شد و پس از آن به یونان و رم و دیگر کشورهای اروپایی رسید و جای خود را در فرهنگ آشپزی و پزشکی اروپا باز کرد. زنجبیل گیاهی زیر زمینی است. ساقه‌های ریشه‌دار زنجبیل عبارت از دكمه‌ای به هم پیچیده، ضخیم و قهوه ای روشن که در زیر زمین رشد و نمو پیدا می‌کند. گل‌های زنجبیل سبز مایل به زرد با لبه‌ای ارغوانی و لکه‌های کرم رنگ و گل آذین مخروطی و کوچک و سنبله‌ای متراکم است که در تابستان از زمین ساقه بیرون می‌زند.
- شاید این مقاله را هم دوست داشته باشید. خواص دارویی و درمانی زنجبیل
خواص زنجبیل
زنجبیل به ساخت غشا مخاطی دستگاه گوارشی کمک می‌کند، باعث ترشح بیشتر شیره معده، بزاق دهان، تقویت روده، کاهش نفخ، گرفتگی عضلات و جلوگیری از یبوست می‌شود. زنجبیل هم چنین به تسهیل گردش خون کمک کرده و موجب کاهش سرگیجه و حالت تهوع می‌شود، به همین دلیل دمنوش زنجبیل برای بیمارانی که دوران شیمی درمانی‌شان رو طی می‌کنند بسیار توصیه می‌شود.
به دلیل خواص ضد التهابی زنجبیل، مصرف آن در درمان زکام، برونشیت و التهاب سینوسی نیز بسیار موثر است. یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه (6 گرم) حاوی 5 کالری، یک گرم کربوهیدرات و مقدار بسیار جزئی چربی، پروتئین و فیبر می‌باشد.
دیدگاه شما