راهکارهای کلیدی و موثر برای درمان گوشت اضافه که باید بدانید
گوشت اضافه یا کلوئید نوعی اسکار است که در نتیجه ترمیم زخم به شکلی برجسته و برآمده روی پوست فرد ایجاد می‌شود. در واقع، این بافت اضافی که به آن گوشت اضافه نیز گفته می‌شود، به دلیل ضخامت و برآمدگی‌اش نسبت به پوست اطراف، قابل تشخیص خواهد بود و اغلب از لحاظ زیبایی برای افراد ایجاد مشکل می‌کند و ممکن کمی ناخوشایند باشد.
کلوئید یا گوشت اضافه چگونه قابل تشخیص است؟
در اغلب موارد پزشک متخصص پوست و مو با مشاهده کلوئید و گوشت اضافه می‌تواند آن را شناسایی کند اما گاهی ممکن است یک بیماری پوستی دیگر ظاهری مشابه کلوئید داشته باشد. به عنوان مثال، در صورتی که فردی به طلا خود حساسیت نشان دهد، ممکن است توده‌ای شبیه کلوئید روی پوست او مثلا در ناحیه گوش ایجاد شود.
جهت تشخیص درست و قطعی کلوئید، پزشک ممکن است بیوپسی انجام دهد. در متد ذکر شده، پزشک ناحیه مشکوک را بی‌حس نموده و مقداری از بافت پوست را برداشته تا بتواند آن را زیر میکروسکوپ بررسی نماید. نمونه‌ی گرفته‌شده به آزمایشگاه ارسال می‌شود و پزشک آزمایشگاه با بررسی نمونه، گزارشی از آنچه مشاهده کرده است تهیه می‌کند. در صورتی که نتایج حاصل شده نشان دهد که توده کلوئید است، پزشک پوست یک برنامه درمانی مناسب جهت مدیریت و درمان آن ارائه می‌دهد.
آشنایی با نشانه‌ها و علائم گوشت اضافه
کلوئیدهای پوستی یا گوشت اضافی دارای خصوصیات خاصی هستند که با توجه به آن‌ها می‌توان تشخیص داد که آیا یک زخم کلوئیدی است یا خیر. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
- برجستگی‌هایی که از رنگ صورتی تا قرمز متغیر بوده و به شدت حساس هستند.
- در صورتی که کلوئیدها به شکل غیرعادی رشد کنند، به آن‌ها اسکار کلوئید گفته می‌شود.
- این برجستگی‌ها بسیار سفت و محکم بوده و به مرور زمان به اندازه آن‌ها افزوده می‌شود.
روش‌های درمان خانگی گوشت اضافه یا کلوئید پوستی
در اغلب موارد درمان‌های خانگی از نظر اثربخشی نسبت به داروهای پزشکی ضعیف‌تر خواهند بود. در صورت مشاهده هرگونه توده در پوست، بهتر است پیش از هر اقدامی به پزشک متخصص پوست مراجعه نماید. با این حال، برخی درمان‌های خانگی عبارتند از:
- ژل سیلیکون: این ژل بدون نسخه در دسترس است و می‌تواند به تسکین خارش کمک بسزایی کند.
- مراقبت از محل کلوئید: محل کلوئید را با دقت مراقب کنید و از برخورد آن با اشیاء یا لباس تا حد امکان جلوگیری نمایید.
- استفاده از کرم کورتیکواستروئیدی: این کرم نیز همانند ژل سیلیکون که بدون نسخه قابل تهیه است، می‌تواند به کاهش خارش کمک کند.
- تمیز نگه داشتن زخم: رعایت بهداشت زخم بسیار حائز اهمیت است. اگرچه این کار ممکن است وقت‌گیر و استفاده از پانسمان فشاری ممکن است دردناک باشد.
- پرهیز از نور خورشید: قرارگیری در معرض نور خورشید می‌تواند منجر به تغییر رنگ کلوئید شده و آن را برجسته‌تر کند. جهت محافظت از کلوئید در برابر نور خورشید، از کرم ضد آفتاب با SPF بالا استفاده کنید.
نکات کلیدی در مورد پیشگیری از ایجاد گوشت اضافه یا کلویید
جهت پیشگیری از ایجاد کلوئیدها، توجه به نکات زیر ضروری است:
- مراقبت از اسکارها: در صورتی که زخم یا اسکار شما دچار ضربه یا التهاب شد، حتماً تحت نظر متخصص باشید تا از بروز مشکلات جلوگیری کنید.
- دوری از گرما: در صورت وجود زخم یا اسکار در نواحی مستعد، تا مدتی از استفاده از سولاریوم، سونا و سایر فعالیت‌هایی که ممکن است باعث گرم شدن این نواحی شود، خودداری نمایید.
- پرهیز از جراحی‌های غیرضروری: از انجام جراحی‌هایی که ضروری نیستند تا حد امکان خودداری نمایید؛ به ویژه در نواحی مستعد مانند شانه، سینه، گوش، چانه و پشت. به طور معمول این نواحی بیشتر در معرض خطر کلوئید هستند.
- مراقبت طولانی‌مدت از اسکارها: بعد از هر نوع زخم یا اسکار، مراقبت دقیق و منظم حتی به مدت حداقل یک سال ضروری است. در صورت مشاهده علائم کلوئید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
- پرهیز از سوراخ کردن گوش و تاتو: در صورتی که در خانواده شما سابقه کلوئید وجود دارد، بهتر است از انجام کارهایی مانند سوراخ کردن گوش یا تاتو که ممکن است منجر به ایجاد کلوئید شوند، اجتناب کنید.
گوشت اضافه یا کلوئیدها چه تفاوتی با زخم هیپرتروفیک دارند؟
گوشت اضافه یا کلوئیدها گاهی با نوع دیگری از اسکار به نام زخم‌های هایپرتروفیک اشتباه می‌شوند. زخم‌های هایپرتروفیک به نسبت کوچکتر از کلوئیدها بوده و به مرور زمان به طور طبیعی بهبود یافته و ناپدید می‌شوند.
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله عوارض عدم درمان کیست مویی از عفونت تا درد شدید را نیز مطالعه نمایید.
در حالی که زخم‌های هایپرتروفیک در اغلب موارد مسطح و به رنگ صورتی یا قهوه‌ای هستند، زخم‌های کلوئیدی برآمده و برجسته‌اند. این نوع زخم‌ها اغلب به دنبال آسیب‌های شیمیایی یا فیزیکی به وجود می‌آیند و ممکن است در همان مراحل اولیه با خارش و درد همراه باشند، اما با گذشت زمان و بهبود پوست، این علائم کاهش می‌یابند.
سخن پایانی
کلوئیدها زمانی به وجود می‌آیند که بافت زخم همچنان به رشد ادامه دهد، حتی پس از پایان فرایند ترمیم پوست. این ضایعات می‌توانند به طور قابل توجهی بزرگتر از زخم اصلی شوند و معمولاً در نواحی مانند قفسه سینه، لاله گوش، شانه‌ها و گونه‌ها مشاهده می‌شوند. ژنتیک نقش مهمی در ایجاد کلوئیدهای پوستی دارد؛ به این معنا که اگر یکی یا هر دو والدین مستعد کلوئید باشند، احتمال بروز این مشکل در فرزندانشان نیز به شدت افزایش می‌یابد.
دیدگاه شما